ផ្កាម្លិះគឺជាផ្កាមួយប្រភេទដែលមានក្លិនក្រអូប និងអាចកែច្នៃទៅជាគ្រឿងក្រអូប តែ ប្រេង និងឱសថ ។ ម្យ៉ាងទៀតនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងម្លិះត្រូវបានគេពេញនិយមក្នុងការយកទៅបូជាសការៈថ្វាយព្រះ និងព្រះសង្ឃជាដើម។ ផ្កាប្រភេទនេះមានឈ្មោះជាភាសាអង់គ្លេសហៅថា Jasmine និងស្ថិតនៅក្នុងគ្រួសារ Oleaceae។ ខាងក្រោមនេះគឺជាបច្ចេកទេសមួយចំនួនក្នុងការដាំដុះ និងវិធីសាស្ត្រថែទាំដើមម្លិះ៖
ត្រូវរើសផើងណាដែលអាចហូរទឹកបានល្អ និងមិនជាំទឹកពេកនៅពេលស្រោចស្រប់។ ម្យ៉ាងទៀតការជ្រើសរើសផើងក៏ផ្អែកទៅលើបរិមាណដើមដែលត្រូវដាំក្នុងមួយផើងដែរ ប្រសិនបើដាំមួយមែកគេអាចយកផើងណាដែលមានទំហំតូច តែបើដាំចាប់ពីពីរដើមគេត្រូវរើសផើងដែលមានទំហំធំដើម្បីឲ្យវាអាចលូតលាស់បានល្អ។
ម្លិះជារុក្ខជាតិចូលចិត្តដីដែលមានអាសុីតទាប(pHខ្សោយ)ដូចជាដីខ្សាច់។ គេអាចទិញដីដែលមានលក់នៅលើទីផ្សារស្រាប់ឬលាយដោយខ្លួនឯងដើម្បីកាត់បន្ថយចំណាយដូចជា លាយដីធម្មតាជាមួយដីខ្សាច់ និងអង្កាម ឲ្យស្មើល្បាយ បន្ទាប់មកបន្ថែមនូវជីសរីរាង្គដែលយើងមានស្រាប់។
ត្រូវយកកន្ត្រៃដើម្បីកាត់មែក ជៀសវាងការបែកឬរបកស្បែកមែកម្លិះ បន្ទាប់មកកាត់មែកចាស់ប្រវែង ៣០cm(សង់ទីម៉ែត្រ) រួចយកទៅជ្រលក់ក្នុងថ្នាំបណ្ដុះឫសប្រហែល ២-៣នាទីតាមការណែនាំនៅលើកញ្ចប់ថ្នាំ។ ក្រោយមកគេអាចយកមែកនោះទៅដោតក្នុងផើងជម្រៅ ១០-១៥cm និងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យដើមនៅសល់ថ្នាំស្លឹក ២-៣ថ្នាំង។
ផ្តលសំណើមដល់ដីជានិច្ច ដើម្បីអាចដឹងថាដីមានសំណើមឬអត់យើងគ្រាន់តែយកដៃទៅលូកក្នុងដីជម្រៅ ៥cmប្រសិនបើវាមិនមានសំណើមយើងអាចបន្ថែមទឹកដើម្បីឲ្យវាមានសំណើមគ្រប់គ្រាន់។ ចំពោះការដាក់ជីគេអាចដាក់ជីកំប៉ុស្តិ៍ស្ងួត មួយខែម្ដងដោយក្នុងមួយដងដាក់កម្រាស់ ១-២cmពីដីក្នុងផើង រួចស្រោចទឹកដើម្បីឲ្យវាងាយរលាយចូលដី។ រីឯការតែងមែក គេអាចកាត់មែកណាដែលមើលទៅមិនស្អាត ឬមែកណាដែលចាស់ៗចោល ប៉ុន្តែមិនត្រូវកាត់នៅពេលវាកំពុងចេញផ្កាឡើយ។ ប្រសិនបើចង់ឲ្យម្លិះផ្កាកាន់តែច្រើនគេអាចបន្ថែមជី ប៉ូតាស្យូម(KCl) ក្នុងបរិមាណទៅតាមទំហំផើងឬអាចស្មានក្នុងមួយគម្របទឹកសុទ្ធ រួចស្រោចទឹក។ ចំណាំ៖នៅពេលដែលដាក់ជីមិនត្រូវដាក់ឲ្យវានៅជាប់នឹងស្លឹកទេវាអាចធ្វើឲ្យរលាកស្លឹកម្លិះជាដើម។
គេអាចកែច្នៃផ្កាម្លិះទៅជា៖
ឯកសារយោង