ជំងឺរុក្ខជាតិដែលកើតឡើងបណ្ដាលមកពីពពួកផ្សិត បាក់តេរី ណេម៉ាតូត និងវីរុស ក្រៅពីរនេះក៏បណ្ដាលមកពី កត្តា ក្សេត្របរិស្ថាន ដីដាំដុះ សារធាតុចិញ្ចឹម សត្វល្អិត ស្មៅចង្រៃ ការថែទាំជាដើម….។
1. ជំងឺវីរុសម៉ូសាអិចលើត្រប់
ការពិពណ៍នា
វីរុសប៊ីហ្គូម៉ូទាំងអស់បណ្ដាលអោយមានសញ្ញាដែលរួមបញ្ជូលនូវជំងឺម៉ូសាអិកលើស្លឹកមានពណ៍លឿងភ្លឺទៅខ្វះក្លរ៉ូហ្វីល ដែលជាធម្មតាស្លឹកខ្លះរមួលនិងរួញ។ រុក្ខជាតិឆ្លងជំងឺ ធីវ៉ាយអិលស៊ីវី ឬ ធីអូអិនស៊ីវី នៅដំណាក់កាលលូតលាស់ដំបូង នឹងក្លាយទៅជាក្រិនខ្លាំង។ ស្លឹកតូចៗមានទំហំថយចុះ និងខូចរូបរាង។ ស្លឹកដុះចេញមកផ្កាប់ចុងចុះក្រោមដូចពែង។ ស្លឹកដុះមកតាមក្រោយឈរ និងមានពណ៍លឿងនៅចន្លោះសរសៃរុក្ខរស។ គែមស្លឹករបស់វារមូលឡើងលើ។ ដើមឆ្លងជំងឺពេលវានៅតូច បាត់បង់ថាមពល ជ្រុះនិងឈប់ផលិតផ្លែដែលអាចលក់ដូរបាន។ នៅពេលការឆ្លងជំងឺកើតឡើងនៅដើមធំ ហើយផ្លែដែលមានវត្ដមានរួចហើយ ទុំធម្មតា ប៉ុន្ដែវាលែងចេញផ្លែបន្ដទៀតហើយ។
2. ជំងឺវីរុសម៉ូសាអិកលើដំណាំប៉េងប៉ោះ
ការពិពណ៍នា
រោគសញ្ញាលេចឡើងនៅលើការលូតលាស់ថ្មី ១០ ទៅ ២០ ថ្ងៃបន្ទាប់ពីការឆ្លង។ ស្លឹកមានពណ៍ចម្រុះ មានបរិវេណមិនស្មើរគ្នា ពណ៍បៃតងខ្ចី និង បៃតងចាស់។ ប្រភពជំងឺខ្លះបង្កដោយវីរុស បង្កើតជាបរិវេណពណ៍លឿងក្នុងវីរុសម៉ូសាអិក។ នៅពេលដើមមានសុខភាពល្អ ស្លឹកចេញមកមានលក្ខណៈធម្មតា។ ការមានពណ៍ចម្រុះគ្នាប្រែប្រួលទៅតាមភាពធន់ធ្ងររបស់ជំងឺ ហើយស្លឹកមានពណ៍ចម្រុះច្រើនពេកអាចធ្វើអោយវាមានរូបរាងជីបប៉ោង។ ពេលធាតុអាកាសត្រជាក់ ជាមួយនឹងពេលថ្ងៃខ្លី និងកម្លាំងខ្សោយ ស្លឹកឆ្លងជំងឺអាចក្លាយជាតូចរៀវ និង ស្រួច ដូចនឹងជំងឺវីរុសអុចរួញស្លឹក ( Fern leaf disease ) ដែរ។ ចំពោះដើមធំ ភាពក្រិន និងការចេញផ្កាមិនបានល្អអាចធ្វើអោយទិន្នផលថយចុះ ជួនកាលយ៉ាងច្រើនក្រៃលែង។ ផ្លែដែលចេញមកអាចទុំមិនស្មើរគ្នា មានស្នាមជាំនិងមិន អាចលក់ដូរបាន។
3. ជំងឺវីរុសរទុះស្លឹកថ្នាំជក់
ការពិពណ៍នា
ស្លឹកដំណាំឆ្លងជំងឺ ជាទូទៅវិវត្តន៍ជារូបរាងមានពណ៍ចម្រុះឬ ជំងឺម៉ូសាអិក មានសរសៃរុក្ខរសពណ៍បៃតង ចាស់រុំគ្នា ដែលភាគច្រើនមាននៅលើស្លឹកខ្ចីៗ ។ ការចម្លងលើកូនដំណាំ និង ដំណាំនៅតូចបណ្ដាលអោយក្រិន និង មានស្នាមឆ្កូតពណ៍បៃតងក្រម៉ៅនោលើកំណាត់ដើម និង មែក ។ ការចេញផ្លែត្រូវបានបំផ្លាញដោយការជ្រុះផ្កាពីពេលដំបូង។ ជាទូទៅ ផ្លែខូចទ្រង់ទ្រាយ និងមានពណ៍ចម្រុះ។
4. ជំងឺវីរុសស្លឹកពណ៍លើស្លឹកម្ទេស
ការពណ៍នា
ជំងឺវីរុសងាប់កោសិកាលើប្រភេទដំណាំម្ទេសមានលក្ខណៈ ស្រដៀងទៅនឹងជំងឺវីរុសអុចស្លឹកស្រពោនលើដំណាំប៉េងប៉ោះ ដោយត្រួយមានពណ៍លឿងនៅចន្លោះសរសៃរុក្ខរសនិងនៅតាមគែម។ ស្លឹកចាស់អាចបង្ហាញសា្នមអុចកងប្រហែលគ្នាទៅនឹងធីអេសដាប៊លយូវីដែរ។ ផ្លែឆ្លងជំងឺអាចតូច និង រមួល ។ ដើមទាំងមូលក្រិន។
5. ជំងឺវីរុសរមួរស្លឹកដំឡូងបារាំង
ការពិពណ៍នា
សញ្ញាវិវត្តន៍ឡើងក្នុងរយៈពេល ១៨ទៅ២១ថ្ងៃបន្ទាប់ពីឆ្លងជំងឺ។ ដើមឆ្លងជំងឺឡើងក្រិន រឹង លូតត្រង់ទៅលើនៅត្រង់ចំណុចលូតលាស់។ គែមស្លឹកតូចៗមានពណ៍លឿងនិងចុងនិងគែមរួញចុះក្រោម។ ស្លឹកនិងស្លឹកតូចៗមានទំហំតូចជាង និងស្លឹកតូចៗមានទំហំធំទូលាយជាងធម្មតា។ ស្នាមអុចងាប់ពណ៍ត្នោត ជួនកាលកើតនៅលើជាលិកាដែលមានពណ៍លឿងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ទិន្នផលថយចុះ និងផ្លែតូចប្រសិនបើការចម្លងកើតឡើងនៅដំណាក់កាលដំបូង។ដើមកាន់តែធំ ការឆ្លងជំងឺកាន់តែតិច។
6. ជំងឺវីរុសម៉ូសាអិកអាល់ហ្វាល់ហ្វា
ការពិពណ៍នា
ស្លឹកនៃប្រភេទដំណាំម្ទេស និងស្លឹកម្ទេសកើតជំងឺវីរុសម៉ូសាអិកពណ៍ស ឬ លេចរូបរាងពណ៍ស ដែលជាធម្មតាមិនមានរមួលឡើយ។ ការឆ្លងទៅលើដំណាំក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់ដំបូង បណ្ដាលអោយក្រិន និងផ្លែលូតលាស់ខុសទ្រង់ទ្រាយ។
ស្លឹកប៉េងប៉ោះមានរាងខុសពីធម្មតា និង លេចនូវបរិវេណពណ៍លឿងភ្លឺនិង ជារឿយៗមានពណ៍សំរិទ្ធ។ ការឆ្លងជំងឺធ្ងន់ធ្ងរធ្វើអោយស្លឹក រួញចុះក្រោម។ ផ្លែខុសទ្រង់ទ្រាយមានស្នាមចំណិចឬកងខុសប្រក្រតី ជាមួយនិង ស្នាមដំបៅខូងឬស្នាមប៉ះ។
7. ជំងឺវីរុសអុចរួញស្លឹក
ការពិពណ៍នា
សញ្ញាលូតលាស់ជាលើកដំបូង គឺប្រហែលរយៈ ពេល១០ថ្ងៃបន្ទាប់ពីឆ្លងជំងឺ។ ចំពោះដំណាំប៉េងប៉ោះ ជាលិកាស្លឹក ត្រូវបានថយចុះ ឬ អវត្តមានប៉ុន្ដែទ្រនុងស្លឹកលូតលាស់ក្នុងប្រវែងធម្មតា។ ស្លឹកមានជំងឺ រមួលនិងរួញហើយ ស្លឹកទាំងអស់របស់ដើមឆ្លងជំងឺ បង្ហាញនូវលំនាំជំងឺម៉ូសាអិកពណ៍លឿង និងបៃតង ។ ដើមដំណាំឆ្លងជំងឺមិនមានផ្លែឡើយ។ នៅលើប្រភេទដំណាំម្ទេស សញ្ញារួមមានលំនាំម៉ូសាអិក ឬ ពណ៍ចម្រុះនៅលើស្លឹក។ ផ្លែអាចខូចទ្រង់ទ្រាយ មានស្នាមអុចកង ឬ សា្នមជាំពណ៍លឿង ។ វាគ្រាន់តែ ជា ជំងឺស្លូតប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែអាចធ្ងន់ធ្ងរចំពោះប្រភេទដំណាំម្ទេស។[…]