ម្រុម ឬ Moringa Oleifera គឺជារុក្ខជាតិដែលមានដើមកំណើតមកពីឧបទ្វីបឥណ្ឌា ហើយមានការប្រើប្រាស់យ៉ាងពេញនិយមនៅតំបន់អាសុីអាគ្នេយ៍ និងអាសុីខាងត្បូង។ រុក្ខជាតិនេះមានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់សុខភាព ព្រមទាំងអាចយកមកចម្អិតធ្វើជាម្ហូបផងដែរ។ រីឯស្លឹករបស់វាគេអាចកែច្នៃធ្វើជាប្រភេទម្សៅសម្រាប់ជាអាហារបំប៉នសុខភាពជាដើម។
បច្ចេកទេសប្រមូលផលស្លឹក៖ គេអាចយកប្រភេទស្លឹកខ្ចី និងស្លឹកចាស់សម្រាប់ធ្វើជាម្សៅស្លឹកស្ងួត។ ពេលវេលានៃការប្រមូលផលគួរតែបេះនៅពេលព្រឹកប្រលឹមព្រោះស្លឹកងាយនឹងបាត់បង់សំណើម។
យកស្លឹកដែលប្រមូលរួចទៅលាងនៅក្នុងម៉ាសុីន ឬលាងដោយដៃធ្វើយ៉ាងណាឲ្យអស់ធូលី។ បន្ទាប់មកត្រាំស្លឹកម្រុមនៅក្នុងអំបិល ១% (NaCl) រយៈពេល ៥នាទី ដើម្បីសម្លាប់ពពួកអតិសុខុមប្រាណដែលយើងមើលមិនឃើញ។ ក្រោយមកត្រូវលាងសម្អាតស្លឹកជាមួយអេតាណុល ៧០% រួចលាង ២ដងជាមួយនឹងទឹកស្អាតឬទឹកចម្រោះក្នុងគោលបំណងកំចាត់ពពួក បាក់តេរី មេរោគ នៅលើផ្ទៃស្លឹក។ បន្ទាប់មកដាក់ស្លឹកទាំងនោះឲ្យស្រុះទឹកឲ្យអស់នៅក្នុងម្លប់ ឬហាលថ្ងៃប៉ុន្តែមិនត្រូវឲ្យវាស្ងួតពេកទេ។
នៅក្នុងការសម្ងួតមាន ២ វិធី ដោយសម្ងួតជាមួយពន្លឺព្រះអាទិត្យដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែស្លឹកអាចរក្សាវីតាមីនក្នុងបរិមាណ ២០-៤០%ប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកការសម្ងួតដ៏ល្អមួយទៀត គឺការសម្ងួតនៅក្រោមម្លប់ដែលអាចរក្សាកម្រិតវីតាមីនស្លឹកចន្លោះ ៥០-៧០%។ គេអាចប្រើប្រាស់ម៉ុងជាជំនួយក្នុងការការពពួករុយ ឬសត្វល្អិតដទៃដែលអាចបង្កជាមេរោគដល់ស្លឹកនៅពេលសម្ងួត។ បន្ទាប់មកត្រូវសម្ងួតស្លឹករហូតដល់ស្ងួតល្អប្រហែល ៤ថ្ងៃ និងរក្សាអនាម័យជានិច្ច។
ត្រូវកិននឹងម៉ាសុីនដែលអាចកិនបានក្លាយជាម្សៅក្នុងទំហំអង្កត់ផ្ចិត 0.5mm-1.0mm។ ប៉ុន្តែគេក៏អាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្របុរាណដែរ ដោយបុកនៅក្នុងត្បាល់រហូតដល់ម៉ដ្ឋក្លាយជាម្សៅ។
នៅពេលកិនរួចគេអាចយកទៅប្រើប្រាស់បាន ប៉ុន្តែដើម្បីរក្សាទុកបានយូរគេត្រូវសម្ងួតម្សៅម្រុមនោះដោយសីតុណ្ហភាព ៥០អង្សាសេ/៣០នាទី។ ដោយអាចទុកបានក្នុងរយៈពេល ៦ខែ ក្នុងសីតុណ្ហភាព ២៤អង្សាសេ និងមិនត្រូវឲ្យត្រូវពន្លឺឬសំណើមខ្លាំង។
ម្សៅស្លឹកម្រុម ២ក្រាមមាន៖